第136頁(第2/2 页)
再次把他蹬回雪坑,借力翱翔空中。
下一秒它主人矯健身姿嗖地躥出,一個閃現突襲圍擋,張開雙臂,穩穩接住衝撞過來的佩奇。
小香豬騷動大半個山莊,終於落網。
余洵被踩得肺都差點從喉嚨里噴出,緩了好一會兒,嗚咽爬起。
余小少爺從小身嬌體貴,沒吃過一點苦頭,哪兒受得了這般委屈,狼狽坐在雪地里,邊抹眼睛邊嗚嗚痛哭。
見他掉眼淚,江溫辭有點心虛,掃掃鼻頭:「不至於吧,怎麼哭成這樣?」
這個人非但冷眼旁觀見死不救,還在這說風涼話。
余洵生氣了,紅著眼睛哽咽道:「你讓那隻胖豬踩兩腳試試!」
江溫辭嗤笑一聲,傲慢豎起兩根手指:「別說兩腳,踩二十腳我都不會哭。」
「你……」余洵氣結,惱怒瞪了眼江溫辭。
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>
本章未完,点击下一页继续。